Bedenim engelleyemediğim bir şekilde zangır zangır titriyor.dişlerim birbirini çarpmasın diye tüm gücümle sıkıyorum acıtıncaya kadar...Bir yandan da terden sırılsıklamım...Birbirine tezat olduğu halde üşüyorum.İçim üşüyor...Gözümden yaşlar akıyor öylece durduramıyorum.Birden beliriveren o düşünceler yakamı bırakmıyor.Sahi hangi ara geliverdiler ki!!! Söylenen her bir söz bedenimin her yerine saplanan binlerce bıçak misali canımı acıtıyor ver her bıçak darbesinde içimden bir kez daha çığlıklar yükseliyor ve dişlerim daha da birbirine kenetleniyor.Dışarı kaçmasın kulaklarım duymasın diye.Yoksa içimdeki korku daha da artar biliyorum.Kimsesiz gibi hissetmek...ve bunu düşündükçe daha gözyaşlarının akması.Oysa son bir kaç gündür her şey yeterince güzelken şimdi...Bir o kadar da bok oldu.Doğuştan şanslı olmayanlardan olduğuma karar verdim bilmem kaçıncı kez.Bu titremem, terlemem ve aynı zamanda üşümem vücudumun az önce deli gibi istediği,can attığı o düşüncelerden olduğuna karar verdim.Bir anda aklım alarm vermeye başladı.O hayallerin kucağında buldum kendimi.Çekip gitsem...Hiç zahmete bile gerek olmadığının bilincinde aklım.Yeterince depomda mevcut ve o sahne durduramadığım bir şekilde gözümün önünde canlanıyor.Ne başı ne sonu önemli.Ne aile ne arkadaş ne sevgili...Hani gitsem diyorsun.Bu deli aklı sustursam o da rahat etse ben de ve belki de herkes.Bu kadar basit olmayan bir şey şimdi nasıl da can atıyorum.Acıyı acıyla yok edebilir mi insan..Belki bunun için her şey.Tüm bu hisler ve düşünceler..

Normalin kıyısından kilometrelerce uzakta olmak ve ona öyle uzaktan bakmak bu çok acı verici ve katlanılmaz.Bir hiç mi oldum gene. Hiçbir şeyi hak etmeyen bir hiç,yeryüzünde ha bir eksik ha bir fazla ne fark eder denilecek türden.Aklım kaos ortamı şimdi.Huzurunu kaybetmiş.Pusula yok.Sevgi yok.Neşe yok,acı var.Bir yandan kırıp döküp parçalamak isterken bir yandan halsizliğin esiri kıpırtısız.Çaresizlik en fazla delirten duygu.Çıkış diye bir şeyin olmadığına öylesine inandırır ki seni.Kayıtsız şartsız kabul edersin söylediklerini.Aklında bir başkası daha var ve o hep konuşur durur.O hep bilir.Sen dinlersin.Kölesin şimdi.Hiçsin ya bu yüzden kölesindir.Hadi son ver der,hadi,hadi diye bağırır durur.ve sen de düşünmeden söylediklerini bir emir gibi algılar ve yerine getirmek için can atarsın.Arzulamak böyle bir şey. Belki deli gibi arzularsın.Amacın sadece konuşanları susturmaktır. Aklındakileri...acı içindeki ruhunu...seni kurtarmaya çalışan jelibonları bu sefer sonun hazırlamak için kullanırsın.Kurtarıcım aynı zamanda sonum.Aklımın içinde savaş hala devam ediyor,direniyorum ama ölüler çok,kokuları geliyor.Kan kaybediyorum.Her yer öbek öbek kan gölü ama görüyorum ki onlar birbirlerini değil kendilerini öldürüyorlar.Bedenim son hız alarm vermeye devam ediyor.Üşüyorum,ellerim buz,korkuyorum.

İŞTE ORDAN BURDAN ŞURDAN...KENDİ KENDİME YANİ...

Ben kendi kendime konuşurum.Bari burda da kendi kendime yazayım siz bana bakmayın.Oooh ne rahatmış böyle yazmak.Günlük misali.açıkcası itiraf ediyorum hiçbir zaman günlük tutmayı becerememişimdir.Her seferinde kırtasiyecileri bi heves gezip aldığım defterler hep boş kalmıştır.Şu sıralar beynimin içinde binlerce kelimeler belirmeye başladı.Hepsi de birbirini kovalıyo.İçimde bi yazma isteği aldı başını gidiyo.Öyle böyle değil.İş yaparken beynim sürekli kendi kendine konuşuyo ama ne konuşmak durdurabilene aşk olsun.Kızgın,neşeli öfkeli,üzgün,şiddete meyilli, korkunç, sevimli,çirkef...hepsini nasıl oluyo da barındırabiliyo anlamıyorum.Ani tepkiler göstermekte üstüme yok bu aralar.Bizim madam bovary de böyle durumlarda tutturmuş bi ilacını alıyo musun diye. !İlaç değil o validem jelibon jelibon....Sürekli almak da neyin nesi ki iyiyim bak' demeye gör anında kaşlar çatılır.Belirgin olan o alın kırışıklıkları daha bi belirgin olur çıkar.Böle durumlarda anında şebeklik yapar yumuşatmaya çalışırım.Yok o da işe yaramaz.Uçuyorum sanır.Yahu hiç mi şımarıklık yapamıcaz.İnsan bi etiketlenmeye görsün zaten.Yapışıp kalır üstünüze bi daha da çıkaramazsınız.Bu ebeveynler de amma da sorgulayıcı oluyo.Ben koyverip gideli çok oldu.İnsan biraz da koyvermeli dimi ama..Hala beni kabullenemediler bu halimle ondan olsa gerek diye düşünüyorum.Ailenin ilk ve tek türüyüm.Ağır kaçıyorum biraz.Heralde ben koca dana oluncaya kadar alışamıcaklar.Hoş dana oldum olcağım kadar.Abdülkerimciğimde benimle aynı fikirde.Bunun içinde çalışmalara başlandı efendim.Gerçi daha 3.günümdeyim ama istikrarla devam ediyorum.koşu bandında kafamdaki çöpleri ayıklamaya çalışırken bir yandan da o gazla koşuyorum. Ardından basen ve karın eritme egzersizlerine devam ediyorum.Hadi bakalım hayırlısı.Bu yaz sonuna kadar eritebilmeyi ümit ediyorum.Millet yaza hazırlık olsun diye çooook önceden başlamışken çalışmalara benim aklım daha yeni yeni ayıkıyo.Kolay değil 1 yılda 10 kilo. 1.55 lik içi dolu fıçıçık ben danacık olmuşum meğerse.Hep o jelibonların yüzünden.Rengiyle beni kandırdı,şimdi işin içinden çık çıkabilirsen.Madam izin verirse çıkıcam ben işin içinden de tutturmuş bir haftadır temizlik temizlik diye.Duyan da villa da falan yaşıyoruz sancak.Sabah kalkıyoruz temizlik akşam oluyo gene temizlik.Gerçi ben kaytarıyorum .Olduğu gibi dolapların içinde ne varsa indiriyo.Yok bunu atıyım mı saklıyım mı birine mi vereyim,at dersin yok atmıyım der ver dersin yok lazım olur der.Madem bana ne sorarsın dimi ama..Evin beyi de bu duruma isyan etti ama madam bovary kararlı.illa atacak herşeyi.Neyseki çoğu gitti azı kaldı da rahat bi nefes alabilicem.Ahhh ah izmirde olmak vardı şimdi.Hele bugün yaşadığım stresten sonra İzmir ve tekila ne iyi gelirdi.Sahi benim bi evim var orda.özledim be.Ama en kısa zamanda kafamdaki planlarla kafa nereye ben oraya demek istiyorum...